Kaçıran Çok Şey Kaçırdı! Yılın Maçı!

2016 ülkemiz için ve genel olarak Dünya için tatmin edici bir yıl olmadı. Acılar, üzüntüler sevinçlerin yerini aldı çokça. 2016’yı sevgiyle anacak birileri varsa kuşkusuz bu isimlerin UFC ve UFC ile ilgili kişiler olduğunu söylemek gerekir. 2016 yılı hem MMA sporu hem de UFC için oldukça verimli geçti ve bu başarı 4 milyar dolarlık satışla taçlandı. İlerleyen günlerde videolarımızla sıkça değerlendireceğimiz 2016’yı bir kenara bırakarak 30 Aralık gecesi gerçekleşen UFC 207 ve sonrasında olabileceklere bakalım.

Her şeyden önce belirtmekte fayda var ki art arda gelen tarihi PPV’ler başımızı döndürdü bu sene. Özellikle 205 çıtayı Everest’e koydu. Herkesin küçümseyerek baktığı UFC 206’daki her maç inanılmaz performanslara sahne oldu. Son dakikada karttan Ağırsiklet Meydan Muharebesi Velasquez vs. Werdum maçının çıkmasıyla yara alan 207 kartı ise gece oturup izleyen herkesin ağzını açık bıraktı ve bunun sebebi sadece Ronda değildi, değineceğiz.

İlk olarak gecenin ikincil ana maçı Cruz vs. Garbrandt’a bakalım.
Öncelikle taraflı tarafsız herkesin kabul edeceği bir gerçek var ki Dominick Cruz bir efsane. Emekli olmadan bu unvanı kazandı. Çok büyük isim. Özellikle onun hikayesinde öyle bir rekabet var ki Amerikalıların yapmayı çok sevdiği ve çok da iyi kotardığı spor belgesellerine konu olur. Dominick Cruz vs. Team Alpha Male. Faber’ın Cruz’u yenmesiyle başlayan hikayede yeri geldi Faber rövanşa çıktı, yeri geldi TJ Dillashaw geldi ama Team Alpha Male bir türlü Cruz’a diş geçiremedi. Ta ki Faber’ın Cruz’a ikinci kez yenildiği maçtan hemen sonra bahsettiği Cody “No Love” Garbrandt’a kadar. O röportajı o an dinleyen herkes Faber’a tuhaf tuhaf bakmıştı. Henüz yenilmişti ve bir türlü alt edemedikleri Cruz’un karşısına adı sanı duyulmamış bir ismin çıkacağını söylüyordu.

Burada bir durup madalyonun Cody Garbrandt tarafına bakalım. Cody Garbrandt çok başarılı bir amatör boksör ve umut vaat eden bir genç olarak UFC ile anlaştı ve ilk maçıyla beraber rüzgarı ufak ufak arkasına aldı. Özellikle Almeida ve Mizugaki maçlarından sonra adı ciddi ciddi sikletin elit isimleri arasında sayılmaya başladı ama kemer maçına çıkacak kadar mesafe kat etti mi? Tartışılır bir konuydu. Üstelik TJ Dillashaw kafa kafaya giden bir maçla kemerini kaybetmiş ve rövanş maçı beklerken Cruz’un karşısına TJ’den başka bir isim verilebilir miydi? Verildi. MMA’in çok katı eşleşme kurallarına sahip olmaması böyle hikayelerin oluşmasına çok yatkın bir zemin oluşturuyor.

Cody ve Dominick, Cody’nin Mizugaki’yi nakavt etmesinin ardından başlayarak bir atışma ve meydan okuma zincirinin içine girdi ve maç nihayetinde UFC 207’ye ayarlandı. Ronda Rousey’nin geri döneceği kartta bir tık göz ardı edilen bir maç gibi durmasına rağmen bu maçın potansiyelinin farkında olan herkesi de heyecan sardı.
205’in yorucu atmosferini henüz atlatmış, 206’nın performansıyla dağılan dengemizi daha yeni yeni toplayabilmişken 207 geldi ve çattı. Özellikle Dillashaw’ın performansı izleyen herkesi havaya sokarken Queen’den “We Will Rock You” çaldı ve Garbrandt Octagon’a geldi. Ronda Rousey’nin medya ambargosu sonrası tüm pazarlama yükünün bu maçın üstüne yığılması sebebiyle dikkatleri oldukça üzerine çeken ikilinin birbirini de hiç sevmemesi herkesi iyice heyecanlandırdı. Öyle ki Garbrandt, Cruz’dan sonra Cruz’un arkadaşı Stephens’la bile bile burun buruna geldi. Ama her şeyin sonunda o an geldi ve çattı iki isim artık kozlarını paylaşmak için hazırdı.
Benim beklentim ve genel kamuoyunun beklentisi şu yöndeydi.

Cruz’un “tuhaf” vücut ve ayak hareketlerinin onu vurulması çok zor bir hedef haline getiriyordu ve Garbrandt’i de açıkçası nakavtları dışında görememiştik. Sabit bir hedef değil de hareketli bir hedef karşısında ne kadar isabetli olacağını bilmememiz nedeniyle pek şans vermediğimizi itiraf etmek gerekir.
Maçın başlangıcından itibaren tüm o tanıtım sürecindeki agresif çocuk gitmiş yerine sakin ve mizahi bir adam gelmişti. İlk raund ortalarına doğru başladığı Cruz’u uyuz etme planı tamamen tutmuş ve Cruz’u Cruz’un silahıyla vurmuştu. Cruz’un aklına girmeyi başarmıştı. Artık ipler Cody’nin elindeydi.
İlk raundu kazanan Cody Garbrandt ikinci raundda Cruz’un bir tık vites arttırmasıyla duruldu ve o raundu kaybetti ancak maçta tutuk olduğu tek dönemde o dönemdi. Takedown’sa takedown; takedown savunmasıysa takedown savunması; Cruz’u yere sermekse (defalarca) yere sermek. Her şeyi en iyi şekilde yaptı ve herkesin saygısını kazandı. Maçın bahsettiğimiz dilimi dışında ve de son raundda puanlamayı garantilemesi sonrası temkinli geçirdiği son raund dışında tamamen üstün bir performansla bir efsaneyi durdurmayı başardı.

Garbrandt için artık sırada kemeri korumak ve zirvede kalmaya odaklanmak var. Garbrandt ve kemer için ise hikayeler bitmeyecek gibi. Sıradaki isim büyük olasılıkla TJ Dillashaw ve TJ ile Garbrandt eski takım arkadaşları. Team Alpha Male’in iki önemli hikayesi var. Biri yukarıda bahsettiğimiz Cruz hikayesi. İkinci hikaye ise Faber’ın tıpkı Garbrandt’de olduğu gibi yetiştirip Octagon’a çıkardığı TJ Dillashaw’ın ekibi “terk etmesi” sonrası oluşan rekabet. Bu rekabeti dövüşe dökmek Faber’a nasip olmadı ama Cruz’a karşı kullandığı Cody silahı bu hesabı da görecek gibi duruyor.
Yılın son gününde şovdan önce “Yılın Dövüşçüsü”nü seçenlere Cody Garbrandt “bir dakika” dedi. Gerçekten de herkesin kafasında bir şık olarak yerini aldı. Yanlış hatırlamıyorsam 2016’ya girerken sıralamada olmayan bir adam yıl sonunda şampiyon oldu. Dipten zirveye. Kelimenin tam anlamıyla.
Yeni yılın birçok yeni hikaye, güzel mücadele getirmesini ve herkese özel hayatında huzur getirmesi dileğiyle iyi seneler.