Adem Kılıçcı “Ya Jübile Yapacağım Ya da !” Cihat Gemici Özel Röportaj

Adem Kılıççı: Ringlere Geri Dönmek İstiyorum

Uluslararası arenada kazandığı madalyalarla bizleri gururlandıran Adem Kılıççı ile Türk boks tarihine geçen kariyerini ve gelecek hedeflerini konuştuk.

Ringlere dönerse profesyonelliği tercih edecek ama bazı şartları var…

Chicago’da bronz aldıktan sonra hangi cazip teklifi reddetti?

Adem’i yendiğinde Olimpiyat Şampiyonu olduğu maçtan daha fazla sevinen dünyaca ünlü boksör kim?

Akdeniz Oyunları’nda şampiyon olurken o dönem dile getirmediği sorun neydi?

Son dönemde boksla ilgi onu en çok mutlu eden şey ne oldu?

İlk olarak 2007 Chicago’ya dönelim istiyorum. Türk boksunun büyüklerde son madalyası seninle geldi. Yarı finalde şimdilerin Süper Yarı Orta Sıklet WBA normal mertebeli şampiyonu Demetrius Andrade’ye kaybederek ülkemize bronz madalya getirdin. Öncelikle bu turnuvaya gitmenin dahi ne kadar zor olduğunu belirtmek isterim. Son Dünya Şampiyonası’na sadece bir sporcumuz dövüşerek vize aldı. Eleme süreci ve Chicago’yu anlatır mısın?

Büyük bir şampiyonaydı. Amerika’ya gitmeden önceki süreçte de büyük sıkıntılar olmuştu. Milli Takım’a Ukraynalı Valentin yeni başantrenör olarak gelmişti. Beni takıma sokan o oldu. Diğer antrenörler Bülent Ulusoy ve Abdülkadir Köroğlu’nun ardından beni Valentin’e üçüncü adam olarak tanıtmışlardı. İlerleyen zamanlarda ise Valentin antrenmanlarda beni daha iyi görmüş “Bu nasıl üçüncü adam” diye sormuş. Sonrasında benim Türkiye şampiyonu olduğumu öğrenmiş.

Valentin bana turnuvaya seni götüreceğim diyerek bana yoğunlaştı. Chicago’ya beraber gittik. Çok şükür hocamın yüzünü kara çıkarmadım.

İlk büyük ve önemli turnuvandı. Turnuva nasıl geçti?

Hazırlık süreci çok önemliydi. Chicago öncesinde uluslararası maçlara çıktım ve tecrübe kazandım. Şampiyonada ilk üç maçımı kazandıktan sonra dördüncü maçta ev sahibi Demetrius Andrade ile oynadım. Kıran kırana bir maçtı, iyi bir mücadele ortaya koydum. Turnuvada Andrade karşısındaki performansımdan sonra Amerika’dan profesyonel olma teklifi geldi. O dönem ben bunu sağlıklı düşünemedim. Oranın ne kadar büyük bir mecra olduğunu çözemedim. Teklifi yapan çok önemli bir menajerdi. Amerika’da sayılı isimlerden birisiydi. Hatta federasyona da istek yazıları yollandı. 10 yıl geçti aradan. O zaman tek başıma oralara gitmeyi göze alamadım. Şu an olsa o sözleşmeyi hemen imzalardım. Artık geçti, insan hata yaptıkça olgunlaşıyor.

Andrade ile sonra beraber olimpiyatlara gittik. O olimpiyatlardan sonra profesyonele geçti şimdi dünya şampiyonu. Dövüştüğüm birçok isim bugün ya dünya şampiyonu ya da dünya sıralamasında ilk on içerisinde. Bu nedenle içimde -ben neden oralarda değilim o seviyelerde olabilirdim- burukluğu var.

2011’de Avrupa Şampiyonası’nda gümüş madalya aldın. Yine Akdeniz Olimpiyatları’nda  Pescara ‘da gümüş 2013 Mersin’de de altın alarak göğsümüzü kabarttın. Bu turnuvalar nasıl geçmişti?

Pescara’da zorlu bir fikstür sonrasında İspanyol rakibimi nakavtla Dünya Şampiyonu Fransız rakibimi yenerek finale yükseldim. Finalde Cezayirliyle oynadım 8-7 maçı kaybettim ve gümüş madalya ile ülkeme döndüm. İzleyenler hatırlayacaktır o gün kazanan ben de olabilirdim.

Ankara’da düzenlenen Avrupa Şampiyonasında yine finalde kaybetmiştim. 18-16 Rus’a verdiler maçı. Tıpkı Pescara’da olduğu gibi gümüş aldım. İki kez finalde kaybetmek insanı üzüyor tabii ama ben bu kaybettiğim maçların hesabını hep kestim. Rus’u olimpiyat vizesinde, Mersin’de de Cezayirliyi yenerek rövanşları aldım.

Mersin’de dönemin önemli boksörlerinden Hüsam Abidin’i yenerek Akdeniz Oyunları şampiyonu oldum. Bu turnuvaya çok zor şartlarda geldim. Erzurum’da kamptaydık. Benim son antrenmanda belim tutuldu. Ayağa kalkamıyordum. Yemeğim bile odama geliyordu. Oyunlara giderken valizimi arkadaşlarım topladı. Uçakta sabit otururken çok rahatsızlandım. Olimpiyat köyünde sağ olsunlar doktorların iğne tedavisiyle rahatladım. Sakat sakat dövüşüp şampiyon oldum çok arzuladığım altın madalyaya da kavuşmuş oldum. Orada Türk boksörler olarak 5 finale çıktık. Türk boksu adına önemli bir başarıydı. İstiklal marşımızın okunması bayrağımızın göndere çekilmesi hepimizi gururlandırdı.

2012 Londra Olimpiyatları’nda önce Pazziyev’i sonra da Drenovak’ı mağlup ettin fakat bugünün profesyonel arenadaki en önemli isimlerinden Ryota Murata’ya 13-17 yakın da bir skorla kaybettin. Olimpiyat tecrübeni çok merak ediyorum. Özellikle İngiliz seyircinin önünde boks maçına çıkmak nasıldı?

İngiltere’de ilk maç Asya Şampiyonu’na karşı oynadım. Kapalı boksu vardı. Sonrasında Sırp bir boksör vardı onu yendim. Çeyrek Finalde biraz stresliydim. Maçın içinde taktik hatalarımız da oldu. İlk rauntta çok iyi yumruklar vurmama rağmen sadece 1 puanla öndeydim. Köşeye gelince bu beni demoralize etti. İkinci raundu berabere verdiklerini görünce moral olarak düştüm. Her şeye rağmen son raunda 1 sayı önde girdim. Murata da dövüşken bir boksördü. O üzerime geldi ben de zaman geçirmeye çalıştım; dakikaya oynadım. Maç bittiğinde ikimiz de kazandığımızı düşünüyorduk. Onun eli havaya kalktı ve inanılmaz sevindi. Murata Olimpiyat şampiyonu olduğunda benim maçı kazandığı kadar sevinmemişti. O maç benim için çok büyük hüsran olmuştu. Gecemi gündüzüme katarak çalışmıştım. Yine de Olimpiyat beşincisi olarak ülkemi en iyi şekilde temsil ettiğimi düşünüyorum. Olimpiyatta madalya nasip olmadı diyebilirim.

2008 Pekin’de de olimpik vizeyi aldın ve ilk maçında boksu yakından takip edenlerin çok iyi tanıdığı günümüzün orta sıkletinde Golovkin’in sahip olmadığı tek kemerin sahibi BJ Saunders’la karşılaştın. Pekin tecrübelerin nelerdi? BJS hakkında neler söylemek istersin? Olası bir David Lemieux maçında kimi favori görüyorsun?

Olimpiyat öncesi Saunders benim rahat yendiğim çocuğa yenildi. Boks böyle bir şey her maçı ayrı olarak değerlendirmek gerekiyor. Pekin’de ilk rauntta 4-1 geride olunca sonrasında risk aldım ve maçı puan olarak kaybettim. Billy daha soğukkanlıydı. Köşesiyle beraber hatalarımı iyi yakaladılar. Oyununu bana çok iyi tutturmuştu. Boksta mental olarak da gününde olmak çok önemli. Billy Joe günündeydi ve kazandı.

Billy kurnaz bir boksör Lemieux’ü yeneceğini düşünüyorum. İngiltere’de boksa yatırım yapılıyor. Bir söz vardır “Çalışmak yeteneği yener, eğer yetenek çalışmıyorsa.” Biz yetenekliyiz ama bir yere kadar gelebiliyoruz. Yaptığımız iş hem ülkemizde yeterince değer görmüyor hem de dünyada bir lobimiz yok. Yakın geçen maçlarda kararlar genelde karşı tarafın lehine çıkıyor. Bu da lobimizin olmadığını gösteriyor.

2012 Olimpiyatlarında turnuvanın ardından steroid turinabol maddesinin pozitif çıktığı söylendi. Bu konu hakkında konuşmak ister misin?

O konu hakkında mahkeme süreci zaten devam ediyor. Benim tarafıma bir ceza bildirilmedi. Sadece 2016 Rio’nun vize hakkı elimden alındı. Bu da beni çok üzdü. Kanunen bütün maddi manevi çabamı sarf ettim hala da ediyorum. Konu ile ilgili henüz bana bildirilen bir şey yok. Ben bu olayda kurban edildim. Bu konularda çok eksiklerimiz var. Konuşulacak çok şey var ama söylenecek bir şey yok.

Kariyerinde günümüz WBO orta sıklet şampiyonu BJS , WBA şampiyonu Andrade, WBA orta sıklet şampiyonu olması gereken Murata, yine pro arenda isim yapmış Sergey Devryechenko gibi isimlerle dövüştün. Seni en çok etkileyen rakibin kimdi? Bu isimler hakkında neler söylemek istersin?

Benim en çok oyun tutturamadığım adam Devryechenko’ydu. Adamı dövüyordum ama maçın sonunda galip geliyordu. Dünya Şampiyonasında 13-8 falan yenildim.  Ters geliyordu bana.  Murata da stil olarak çamur bir boksördü mesela ama sıkıştırıp vuruyordu. Andrade ile güzel dövüşüyorduk maçlarımız izleyenlere keyif veriyordu. Billy de çok bozuyordu; tam İngiliz stili; yan duran, gövdesini geride tutan cins bir gardı vardı.

Çok daha iyi boksörleri yendiğim oldu Kübalı Olimpiyat Şampiyonu Emilio Carrara’yı Bulgaristan’da yendim 2 kez Dünya Şampiyonu 1 kez Olimpiyat Üçüncüsü Özbek  Abbasov’u yendim. Türkiye’de bu başarıların değeri bilinmiyor maalesef.

Çok önemli turnuvalarda çok büyük isimlerle karşılaştın. Son dönemde maalesef çok az boksör çıkıyor. Nelerin değişmesi gerekiyor. Hem amatörde hem profesyonelde başarımız çok sınırlı nerede yanış yapıyoruz. Kendi karşılaştığın zorluklardan yola çıkarak biraz çözümlerden bahseder misin?

Sadece boks için değil tüm sporlarda branş öncesinde jimnastik ve yüzme gibi sporlarla başlayarak kasların eğitilmesi gerekiyor. Bizler geçtiğimiz branşa adaptasyon sağlamada zorlanıyoruz. Çocuk yaşta bu evreleri atlatamadığımız için sığ kalıyoruz.

Antrenörlerimizin boks anlamında eğitimsiz oluşu ve bir sistemimizin olmayışı da bir başka etkendir. Bu yıl Rusya, öbür yıl Küba sonra ABD her sene farklı stilde antrenörler getiriyoruz. Dünyanın en iyi programını getirmek çözüm değil o programı kendimize uygulamamız adapte etmemiz gerekiyor. Kendi stilimizi oluşturmalıyız. Burada bir kendimize uygun bir antrenman metodu oluşturmak zorundayız.

Onlar çalışıyor tamam biz de çalışıyoruz ama ne çalışıyoruz? Ne çalıştığımızı bilmeden çalışıyoruz. Belli bir sistem yok. Bizim çok yönlü sporcularla çalışmamız gerekiyor. Azerbaycan’ı örnek alalım mesela son dönemde boksta atılım içindeler. Hem lobi anlamında hem de çalışma olarak gelişiyorlar. 3 takım oluşturuyorlar 3 takımı da Amerika, Rusya, Küba gibi farklı ülkelerde kampa gönderiyorlar. Bizim maalesef böyle fırsatımız olmuyor.

Federasyonumuz çaba sarf ediyor onlar da başarılı olmanın derdinde ama bir yerde bir şeyler eksik ki boksta bu başarısızlık var. Bunu inkâr edemeyiz.

Bildiğim kadarıyla öğretmenliğe devam ediyorsun. Garbis Zakaryan’ın Cemal Kamacı üzerinde çok emeği olduğunu biliyoruz. Sen de bu şekilde bir genç sporcuyu çalıştırmak onun kariyerinde bir kilometre taşı olmak ister misin? Çocuklara geleceğin sporcusu gözüyle bakıyor musun?

Okulda böyle bir fırsatım olmuyor. Antrenörlük ile ilgili tam bir giriş yapmadım çünkü aktif sporculuk kariyerim henüz bitmiş değil. Eğer rotamı antrenörlük olarak belirlersem kendi hayallerimi gerçekleştireceğim ve yarım bıraktığım yolumu tamamlayacağım biriyle çalışmak isterim. Bu konuda hem antrenman bilgime hem boks tecrübeme güveniyorum.

Sen nasıl başladın boksa futbolda da fena olmadığını biliyorum neden bir başka spor değil de boksta ilerlemeyi seçtin?

Branşlarda iyiydim. İsmet hoca sağ olsun kavrama konusunda iyi olduğumu söylerdi.  Ben de onu mahcup etmemek için çok çalışıyordum. Okulda hep derler ya eve gidine tekrar edin diye ben hocamı dinleyen öğrenci olarak antrenman sonrasında öğrendiklerimin tekrarını da yapardım. İsmet Sarı Hocamla Ağrı’da merdiven altı bir salonda boksa başladık. Basket potalarına iki kum torbası bağlanmıştı orada çalışıyorduk. İmkânsızlıklar içinde eksi 30-40 derecede antrenman yapıp evimize yürüyerek giderdik.

Ağrı’da branş oldukça az ya atletizm ya da boks yapacaktım. Bir dönem atletizm ve karate de yaptım. Boksta kendimi buldum. Boksun içinde heyecanı, gerilimi, korkuyu gördüm. Kafamdaki savaşma ve mücadele arzumu ringde yansıtabiliyordum. Hayatın kendisinde olmayan adaleti ringe bulmuştum Bu hoşuma gidiyordu.

APB Dünya Şampiyonluğu sonrasında aslında tam profesyonel için hazır hale gelmiştin sonrasında Survivor maceran oldu o dönemi anlatır mısın?

APB’de dört maçın tamamını kazanarak kemeri aldım. İlk olarak Kenyalı rakibimi yenmiştim. İkinci maçımda Avrupa Şampiyonu Chebotarev’i yendim. Knock Down olmama rağmen o maçı almıştım. Husam Abidin’i yendikten sonra Chebotarev tekrar finalde karşıma çıktı. Bu sefer ona kendimi hazırlamıştım daha rahat bir maç çıkardım.

O dönemde annem de İstanbul’a gelmişti. Yemek listelerini anneme veriyordum yemeklerimi annem yapıyordu. Kamp bütçesi yoktu bu nedenle turnuvaya kendi şartlarımda, kendi kulübüm Fenerbahçe’de hazırlandım. Partner sıkıntısı çektim. Milli Takım’dan arkadaşlarım geldi. Bazen Kick Boksçu arkadaşlarımla çalıştım. Rusya’da ahşap evde Ivan Drago maçına hazırlanan Rocky Balboa gibiydim. Teknolojiden uzak aile içinde bir çalışma ortamım olmuştu. Evimde hazırlandığım bir APB şampiyonasında çok şükür kemerin sahibi oldum.

Tam da Olimpiyatlar sonrası profesyonelliğe geçiş aşamasıydı. Rio’ya o kadar çok hazırlandım ki madalyadan emindim. Ama Allah beni en çok istediğim şey olan olimpiyatla imtihan etti. Ben Rio’ya değil Survivor’a gittim. Orada da madalya değil ama Türk halkının kalbimi kazandım. Türk halkı beni çok sahiplendi. Hepsine minnettarım.

Son olarak birlikte Golovkin-Canelo maçındaydık. Sen de maçın yorumcusuydun ve harika geçen maçın ardından “tekrar ringe dönmek istiyorum” şeklinde bir söylemin olmuştu. Adem Kılıççı’yı tekrar ringlerde görme ihtimalimiz var mı?

Henüz kariyerimin geleceğini netleştirmedim. Kariyerimi bitirme kararı alırsam güzel bir gala ile jübile maçı yapacağım. Eğer iyi bir menajerle anlaşır ve maddi manevi gerçek bir destek görürsem profesyonelliği deneyebilirim. Hata yapacak zamanım yok bu nedenle hızlı bir geçiş yapmam gerekiyor. Ya iyi bir menajerle çalışırım ya da kariyerimi noktalarım. Vasat organizasyonlarda dövüşmek yerine jübile yapmayı tercih ederim.

Survivor’a boks üzerinden bakarsak senin açından neler değişti?

Ben yıllardır ülkeme hizmet ediyorum. Şimdi bir yere gidince Survivor Adem geldi diyorlar. Daha ne yapmam gerekiyordu bilemiyorum. Ama bu şekilde bile insanların beni tanıması güzel. Survivor Adem olarak tanısalar da boksör olduğumu biliyorlar. Benim en çok sevindiğim şey beni izleyip çocuklarını boksa gönderen insanlar oldu. Ailelerden özel mesajlar alıyorum. Boks ne kadar asil bir spormuş diyorlar. Boks sadece şiddet içeren, asosyal ve IQ seviyesi düşük insanların yaptığı spor olarak görülüyordu. Bu önyargının değişmesi beni mutlu ediyor. Sporuma gelen övgü benim için en büyük mutluluktur. Benim sayemde boksa başlayan bir çocuğun ileride ülkemize madalya getirmesi benim için en büyük gurur olur.

Tarihte ve günümüzde En beğendiğin boksörler kimler

Günümüzde Golovkin, Canelo, Lomachenko, Usyk, Chris Eubank Jr gibi isimleri beğeniyorum. Tarihte Muhammed Ali zaten tartışılmaz hem stili hem dünya görüşüyle bana örnektir. Floyd’un zekâsını çok seviyorum. Sugar Ray ve Julio Cesar Chavez de büyük efsanelerdir onlara da bayılıyorum.

Favori yumruğun hangisi

Sağ aparkatım favori yumruğum.

Bize okuyucuların duyduklarında şaşıracağı kendin hakkında bir şey söyler misin?

Şeffaf bir insan olduğum için pek gizli saklım yoktur J

TV8’de Bilgehan Demir ve Dilara Gönder’in de içinde bulunduğu organizasyonda Boksun Yıldızları adlı yeni bir projeniz başlıyor. Amerika’da da bu programın örnekleri var. Sen projeye nasıl dahil oldun? Projede seyirciyi neler bekliyor?

Boks kalitesi anlamında boks izleyicisine hitap etmeyebilir ama Türk halkının genel anlamda programı seveceğini düşünüyorum. Öncelikle bu bir şov olacak. Gerçek bir boks maçı izlemeyeceğiz bunu bir anlamak lazım. Burada hayatı boyunca oyunculuk yapmış, şarkı söylemiş insanların 1-1,5 ay antrenmanla eldiven takmasını izleyeceğiz. Bu program umarım tutar ve her yıl yapılır bu şekilde boks da gündem de kalır ve insanların boksa sempatisi artar. Boksun gündemde kalması ve büyük bir kanalda 3-4 saat boks programı yapılması boksa hizmettir. Boks televizyona yansıdıkça da destek artacaktır.

Benim burada rolüm yorumculuk olacak. Teknik bilgim ve kariyerimle beni bu şekilde görmek istediler ben de bu teklifi kabul ettim. Kendi sporuma hizmet etmek benim için büyük bir onur ve şereftir. Bunu reddetmek sporuma ihanet olurdu. Bu işe boks sporuna hizmet olarak bakıyorum.

Bilgehan Abi gibi usta bir spikerle iyi bir ikili olabileceğimizi düşünüyorum onun televizyonculuk tecrübesiyle benim teknik bilgim ile iyi bir ikili olacağız. Ekibin için de Dilara Gönder de var. O da televizyonda çok yönlülüğü ile kendini kanıtlamış önemli bir figür.

Sıkletler nasıl olacak peki?

Kızlarda 65 Kg erkeklerde ise 85 Kg aralığı olacak herkes o kilogram aralığında boks yapılacak.

Röportaj : Cihat GEMİCİ

Adem Kılıçcı / Boks :

[youtube height=”HEIGHT” width=”WIDTH”]PLACE_LINK_HERE[/youtube]

Adem Kılıçcı / Survivor :